Bipolair zijn en werk vinden: de ervaren Chris vertelt

Chris Cijntje (31 jaar, Hoorn) kent door zijn bipolaire stoornis een levensloop van hoge pieken en diepe dalen. Zijn laatste psychose veranderde zijn leven compleet en nu is hij lekker aan het werk!

Chris is facilitair medewerker op de middelbare school Newton van het Atlascollege en bij het Noord-Hollandsdagblad in de Grote Waal in Hoorn. “Hele leuke mensen daar!” zegt Chris enthousiast. Zijn vriendin heeft hem bewogen om aan het werk te gaan, tegen het advies van de GGZ en zijn coach in, want Chris moest rustig aan doen. Zijn vriendin had daar echter geen boodschap aan en Chris wilde haar bewijzen dat hij kan werken. Zo reageerde hij op een vacature in de schoonmaak. Hij werd aangenomen bij GOM als schoonmaakmedewerker, zoals hij dat zegt. Tijdens het interview besluiten we om het facilitair medewerker te noemen. “Facilitair medewerker klinkt inderdaad een stuk chiquer!” zegt Chris lachend.

Chris kwam in december 2019 in een psychose terecht. Hij heeft vaker psychoses gehad, maar deze voelde als een dieptepunt. Een periode waar Chris met verbazing en verwondering op terugkijkt. Zijn Wajong heeft hij sinds zijn negentiende en sindsdien heeft hij verschillende keren in een psychose gezeten. In de zomer van 2019 startte Chris een Werkfit-traject bij ons, onder begeleiding van Wendy Dekker, onze coach.

Chris, hoe heeft je carrière er tot nu toe uit gezien?

“Poe, ik heb niet echt een carrière gehad,” zegt Chris. “Op mijn negentiende had ik mijn eerste reis naar de GGZ. Ik was ontzettend aangekomen en ik raakte compleet mijn zelfvertrouwen kwijt. Het duurde drie jaar voor ik uit dit dal kon opkrabbelen. Het doet echt iets met je, zo’n psychose. Je keert niet terug als dezelfde persoon. Op mijn vierentwintigste startte ik MBO niveau 2. Dat ging met twee vingers in mijn neus en zo mocht ik gelijk door naar niveau 4. Ik leerde voor werktuigbouwkundige, maar met tussenpozen en ik heb het niet afgerond. IT interesseerde mij meer. Ik had natuurlijk door moeten gaan, maar aan de andere kant: ik heb niet zoveel met pijpen tekenen en mijn studieschuld was alleen maar hoger geweest als ik door was gegaan.”

Tussendoor kampte ik natuurlijk met die psychoses. Op mijn dertigste koppelde mijn UWV-adviseur mij aan een re-integratieconsulente. Aan Wendy!”

Hoe heeft je traject met Wendy eruit gezien?

Wendy neemt het stokje over: “Chris dacht dat zijn huidskleur en nationaliteit hem in de weg zou staan. Hij wilde graag bij Mediamarkt aan de slag, maar dacht dat hij nooit aangenomen zou worden. Hij wilde zijn foto niet op zijn CV zetten bijvoorbeeld. Voor mij een nieuw besef van hoe bevooroordeeld we zijn en hoe vervelend het voor zwarte mensen kan zijn om te solliciteren. Chris zat ook echt in zijn maag met de loondispensatie en hij was vastberaden er te komen, zonder loondispensatie. En dat is hem gelukt.”

“Het voelde als uitbuiting,” vult Chris aan. “Mijn psychische stoornis heeft geen invloed op hoe ik mij lichamelijk inzet,” vervolgt hij.

Het traject ging niet vanzelf. In de zomer van 2019 ontmoetten Wendy en Chris elkaar, maar die winter kreeg Chris een psychose. Ineens was Chris van de radar verdwenen en onbereikbaar voor Wendy. Tot Chris’ zus belde en Wendy het nieuws vertelde. “Ik heb mijn zus gevraagd een aantal mensen te informeren en Wendy was daar natuurlijk een van,” legt Chris uit.

In de periode daarna heeft Wendy met Chris onderzocht welke hulp Chris kon krijgen. Chris was heel stellig en vastberaden om er iets van te maken en om werk te vinden.

“Ik wilde het je laten zien, Wendy. Ik was nog nooit zo sterk teruggekomen van de GGZ en ik wist zeker dat ik het kon. Als ik iets wil dan ga ik ervoor,” vertelt Chris wanneer Wendy laat weten dat ze er in het begin een hard hoofd in had. Het was niet niks wat Chris meemaakte en hij had feitelijk alle tijd om rustig aan te doen. Toen kwam de functie als facilitair medewerker voorbij en Chris werd niet alleen aangenomen: verschillende rayonmanagers vochten om uren met Chris!

Hoe bevalt het nu op je werk?

Chris is erg enthousiast over zijn nieuwe baan en zo vertelt hij er ook over: “Zoals ik al zei: leuke mensen daar! Iedereen noemt mij topper. Dat is heel leuk! Laatst was er een controle en ik kwam daar gewoon doorheen! Zonder opleiding! Daar ben ik gewoon blij mee. Het is een leuke omgeving om in te werken, ook met de studenten. Ik voel mij gewaardeerd.”

Wat is je idee voor de toekomst?

“Ik rap als hobby en dat wil ik zeker blijven doen. De IT lonkt nog steeds, maar de laatste tijd speel ik veel meer met de gedachte om ervaringsdeskundige bij de GGZ te worden. Als ik erover nadenk doet mij dat goed en ik wil vanuit mijn passie graag andere mensen helpen om zich begrepen en gehoord te voelen. Ik heb het zo slecht gehad in mijn leven, maar ook heel goed. Het is heel zwaar om te accepteren dat je zo’n stoornis hebt. Als je het niet accepteert, kun je niet groeien. Dat acceptatieproces is heftig en ik help graag anderen om het makkelijker te maken voor ze,” aldus Chris.